Hashimoto – co to właściwie jest za choroba i co ją powoduje.
Nazwa choroby pochodzi od nazwiska japońskiego chirurga dr Hakaru Hashimoto, który jako pierwszy w roku 1912 opisał cztery przypadki tej choroby. Popularne obecnie Hashimoto to przewlekłe, limfocytowe zapalenie tarczycy. Choroba ta jest zaliczana do chorób o podłożu autoimmunologicznym.
W normalnych warunkach, czyli w zdrowym organizmie układ immunologiczny chroni przed zakażeniami. Niestety w wyniku nieprawidłowego pobudzenia układu immunologicznego dochodzi do powstania przeciwciał przeciwko własnej tarczycy.
Takie działanie powoduje przewlekłe zapalenie tarczycy, które jest całkowicie niebolesne. Przez lata wyniszcza ten gruczoł i prowadzi do zmniejszania produkcji hormonów.
W obecnych czasach występowanie choroby jest coraz częstsze. To przewlekłe zapalenie tarczycy jest najczęstszą przyczyną niedoczynności. Choć Hashimoto zwiększa się z wiekiem, występuje zwłaszcza u osób po 60 roku życia, to coraz częściej jest diagnozowane u osob młodych, dzieci i członków rodziny. Również występuje u osób z innymi chorobami autoimmunologicznymi jak np. cukrzyca typu 1, celialia itp.
Przebieg choroby może być bardzo różnorodny. Jednak głównymi objawami wskazującymi na niedoczynność tarczycy są:
- ciągłe uczucie zimna,
- zmęczenie/senność,
- depresja,
- zaburzenia pamięci,
- zwiększenie masy ciała,
- rzadsze oddawanie stolca/zaparcia,
- spowolnienie czynności serca, nadciśnienie tętnicze,
- sucha, łuszcząca się, blada skóra, suche włosy,
- zaburzenia miesiączkowania, niepłodność.
W badaniach laboratoryjnych można stwierdzić RÓWNIEŻ zwiększone stężenie cholesterolu i niedokrwistość. Objawy rozwijają się powoli (w ciągu lat), w miarę stopniowego niszczenia gruczołu tarczowego i zmniejszania się produkcji hormonów tarczycy; mogą mieć również różne nasilenie – od łagodnego do bardzo ciężkiego. Nasilenie objawów zależy przede wszystkim od czasu trwania niedoczynności tarczycy oraz stopnia niedoboru hormonów. Generalnie im dłużej trwa niedoczynność tarczycy i im bardziej jest nasilona, tym głębsze są towarzyszące jej objawy. Skutki ciężkiej niedoczynności tarczycy mogą obejmować choroby serca, niepłodność, a w bardzo ciężkich przypadkach nawet śpiączkę. Z drugiej strony osoby z utajoną niedoczynnością tarczycy mogą nie zauważyć u siebie żadnego z wymienionych objawów; chorobę można wówczas wykryć jedynie na podstawie badań hormonalnych.
